Σας έχει συμβεί ποτέ να νιώθετε χαρά που θα μείνετε το βράδυ στο σπίτι και θα φάτε μια σούπα; Σας έχω καλά νέα, δεν είστε απαραίτητα ηλικιωμένος, αλλά έχετε πιάσει το πνεύμα του hygge (που προφέρεται χούγκα – για όνομα του θεού). Το χούγκα είναι ο δανέζικος τρόπος να ζεις καλά και κάτι θα ξέρουν […]
Αυτή την εποχή που ο καιρός αλλάζει απότομα και λίγο φυσάει λίγο σκοτεινιάζει και που σφυρίζει ο άνεμος τη ματαιότητα της ζωής, οτι δηλαδή θα ξανάρθει χειμώνας και ξανα καλοκαίρι κι όσες εποχές κι αν αλλάξουν, αν δεν αλλάξεις εσύ δεν αλλάζει τίποτα, αλλα ακόμα και ν’ αλλάξεις θα καταλήξουμε όλοι και οι αλλαγμένοι και […]
‘Κύριε Ζαμπίκο, κι εγώ αφήνω τις πιο τραγανές τηγανητές πατάτες του πιάτου για το τέλος. Αν το κάνετε κι εσείς, προσέξτε. Σταματήστε το. Καμιά φορά δεν προλαβαίνεις να φας το καλό κομμάτι κι όσο περνάνε τα χρόνια δεν προλαβαίνεις πολλές φορές το καλό κομμάτι και όταν μιλάμε για πατάτες είναι οk, αλλά όταν σας συμβεί […]
Ο ιδιοκτήτης του ζαχαροπλαστείου στην πλατεία της γειτονιάς μου είναι πάνω απο 90 χρονών κι αυτό ειναι κάτι που με συγκινεί βαθιά, πρώτον γιατί με συγκινούν τα παλιά ζαχαροπλαστεία και δεύτερον γιατί με συγκινούν οι άνθρωποι που μεγαλώνουν πολύ αλλά καταφέρνουν να είναι καλά. Καθώς το κοιτάω σκέφτομαι τι ωραία που είναι μερικά γλυκά στην […]
Τις μέρες του καλοκαιριού νιώθω περισσότερο απο ποτέ δύο άνθρωποι, ένας που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο κι ένας που θέλει να μείνει ξαπλωμένος στον καναπέ για πάντα ακούγοντας τζιτζίκια και τελευταία κάνω όλο και πιο πολύ το δεύτερο, και τα βράδια σκέφτομαι παλι δεν τακτοποίησα όσα έπρεπε να τακτοποιήσω, αλλα μετά απο λίγο ακούω […]
Πάρα πολυ μ αρεσει να χαζεύω στούντιοζ καλλιτεχνών που είναι μεν ακατάστατα, αλλα δεν εχω δε καμία διάθεση να τα συμμαζέψω καθώς αυτή η ακαταστασία τους είναι που τα κάνει όμορφα.
Σταματήστε ο,τι κάνετε και δείτε αυτα τα cake pops του Ray Ray, ενός αυτοδίδακτου ζαχαροπλάστη που έχει μετατρέψει τη ζαχαροπλαστική σε τέχνη…
Αν μια γυναίκα έχει στυλ μπορώ να τη χαζεύω νον στοπ και λίγο με νοιάζει αν εχει όμορφο πρόσωπο, δε θα το προσέξω, το μόνο που θα προσεξω είναι η φωνή…
Σας έχει τύχει ποτέ να περνάτε μια ήρεμη Κυριακή μέχρι να ρίξετε το χέρι σας πάνω σε όρθιο μαχαίρι και να μαχαιρωθείτε μόνοι σας και λίγο μετά να πέσει ενα βαρύ αντικείμενο πάνω στο ποδι σας;
‘Να μπορώ να διαβάζω ένα βιβλίο στο σπίτι μου, απόλυτα ήρεμη, χωρίς να με ανησυχεί τίποτα πραγματικά’