Τα κείμενα που ξεκινούν με το ‘ένα από τ’ αγαπημένα μου καλοκαίρια’ ή ‘θυμάμαι ένα καλοκαίρι’, ή ‘θα σας πω μια ιστορία’, τις περισσότερες φορές σε προετοιμάζουν για κάτι βαρετό, που αυτός που το γράφει θεωρεί ότι είναι σούπερ, αλλά πιθανότατα να μην ενδιαφέρει κανέναν, όπως εμένα πχ δε μ’ ενδιαφέρει καθόλου να βλέπω στόριζ που κάνουν γυμναστική.
Ένα από τ’ αγαπημένα μου καλοκαίρια, λοιπόν, δεν πήγα πουθενά. Δε θ’ αναπτύξω το τι έκανα και γιατί, το ότι έμεινα δηλαδή στη γειτονιά μου και καθόμουν για καφέ στην πλατεία ή κατέβαινα για να πιω ένα ποτό το βράδυ – πάλι στην πλατεία, αλλά το συναίσθημα της ελευθερίας, της χωρίς κανένα βάρος χαράς, που ένιωθα κατά τη διάρκεια εκείνου του καλοκαιριού. Δεν ξέρω αν φαίνεται ότι θέλω να καταλήξω σε κάτι σημαντικό ή ότι απλώς μιλάω ακατάπαυστα όπως συνήθως, αλλά διαβάζοντας σ’ ένα βιβλίο ό,τι πιο ουσιαστικό έχω διαβάσει, μου θύμισε εκείνο το καλοκαίρι, αλλά και κάθε περίοδο που ένιωθα καλά χωρίς να είναι τα γύρω γύρω καλά, και θα το μοιραστώ, γιατί μπορεί κι εσάς να σας θυμίσει τότε που το μέσα με το έξω σας πήγαιναν εντελώς αντίθετα μεταξύ τους: ‘Αν νιώθετε καλά μόνο όταν η ζωή είναι χαρούμενη και αβίαστη, τότε ξέρετε κάτι; Δεν είστε ελεύθεροι. Είστε ακριβώς το αντίθετο. Είστε αιχμάλωτοι των παθών σας, δούλοι της έλλειψης ανεκτικότητας, ανάπηροι εξαιτίας της συναισθηματικής αδυναμίας σας. Θα αισθάνεστε συνεχώς την ανάγκη για κάποια εξωτερική παρηγοριά ή επιδοκιμασία που μπορεί να εμφανίζεται ή, πάλι, όχι. ‘
Το τεστάρω συχνά με τους γύρω μου, τους βλέπω να είναι καλά αν πάνε διακοπές, ή αν είναι σαββατοκύριακο, ή αν έχουν κοιμηθεί καλά, ή αν ήταν καλός ο γκόμενος που βρήκαν κοκ. Δεν υποτιμώ τα κάλα που συμβαίνουν, ούτε θέλω να μειώσω τη δύναμη των άσχημων, όμως επειδή από τη φύση μας είμαστε ανικανοποίητοι, αν βασιζόμαστε μόνο στους εξωτερικούς παράγοντες, δε θα είμαστε ποτέ καλά. Και το λέω εγώ, που παλιότερα αν δεν είχε ήλιο δεν ήθελα να ζω, όμως σιγά σιγά συνδύασα τη συννεφιά μ’ ένα τραγούδι ή ένα ποτό ή ένα φαγητό που μου αρέσει, και μ’ αυτό τον τρόπο μπόρεσα να ζήσω μία διαφορετική ιστορία έξω από τη συνήθειά μου, που μετά έγιναν πολλές. Αυτό που θέλω να πώ, αν διαβάζετε ακόμη, είναι ότι η ικανότητά μας για ευχαρίστηση είναι πολύ σημαντικότερη από τις απολαύσεις που συναντάμε.
