H Σοφία είναι μπερδέμενη 3 δεκαετίες τώρα και δυσκολέυεται να περιγράψει τον εαυτό της καθώς παλεύει με αντίρροπες δυνάμεις. Λατρεύει το χορό και τη μουσική, σπούδασε όμως Νομική και δουλεύει σε εταιρία. Ονειρεύεται μια νομαδική ζωή, ζει όμως με το φίλο της στο σπίτι της γιαγιάς της στην Καισαριανή,το οποίο λατρεύει και ακόμα το φτιάχνει με σχεδόν εμμονική προσοχή. Αγαπημένο της δωμάτιο είναι η κουζίνα στην οποία σπάνια μαγειρεύει, έχει όμως το καλύτερο φως και τις πιο δυνατές αναμνήσεις με μεσημέρια γεμάτα μυρωδιές, ιστορίες για την παλιά Αθήνα, γέλια, τσακωμούς και κλάματα.
Της αρέσουν τα βουνά, τα ταξίδια με τρένο, οι νουαρ ταινίες και οι άνθρωποι που γελάνε δυνατά ενώ αντιπαθεί τις αράχνες, όσους αποφεύγουν την οπτική επαφή και αυτούς που παίρνουν τον εαυτό τους πολύ σοβαρά. Προσπαθεί να θυμάται πάντα ότι ‘’Τίποτα δεν είναι χτισμένο πάνω σε πέτρα. Όλα είναι χτισμένα πάνω στην άμμο, αλλά πρέπει να χτίζουμε σαν να ήταν η άμμος πέτρα’’
