Και καθώς ακουω το lillies of the valley του Jun Miyake που είναι σαν ένα κράμα χαράς και απόγνωσης, όπως ακριβώς και η ζωή, σαν ενα παρτυ που νιώθεις οτι ανα πάσα στιγμή κάτι κακό θα συμβεί και δε μπορείς ν’ απολαύσεις τη στιγμή if you know what I mean, σκέφτηκα να δωσω tips για τα κάδρα στο μπάνιο. Το tip είναι οτι δεν υπάρχει tip. Αν βαριόμαστε το μπάνιο μας αλλα δεν έχουμε λεφτά/διάθεση/κουράγιο να ξηλώσουμε ολα τα πλακάκια και να το φτιάξουμε απ την αρχή, κοτσάρουμε κάτι να το κάνει πιο ωραίο. Όπως και στη ζωή. Το αν θα ναι πίνακας του rothko ή ένας πιγκουίνος που τρώει σύκα λίγη σημασία έχει. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη σοφία που σκέφτηκα όλη τη βδομάδα.
