Θυμάστε τότε στην εφηβεία που ήμασταν πολύ ανέμελοι και χαρούμενοι; Αν όχι, είστε φίλοι μου, γιατί κάποιοι στην εφηβεία είχαμε ένα μεγάλο κενό στην καρδιά που αργά ή γρήγορα σε όλους εμφανίζεται, και συνήθως προς άνοιξη που περιμένεις το καλοκαίρι και πιστεύεις οτι θα είναι το καλύτερο της ζωής σου, ενώ μέσα σου ξέρεις πως πιθανότατα δε θα είναι και πως ίσως να μην υπάρχει και το καλύτερο καλοκαίρι γενικά, τότε λοιπόν σε όλη αυτή την παραζάλη μεταξύ επιθυμίας και ματαίωσης, άκουγα σε μια κασσέτα το ‘whiter shades of pale’ ασταμάτητα σ’όλη τη διαδρομή Κυψέλη – Βουλιαγμένη στο πήγαινε και στο έλα και η μελωδία του μ’ έκανε πάντα να σκέφτομαι το καλοκαίρι που περίμενα να είναι τέλειο απο μόνο του χωρίς να μετακινηθώ, γιατί έτσι είναι αυτή η μελωδία, σε κάνει να νιώθεις μια γλυκιά ζαλάδα πλοίου, ίσως φταίνε και οι στίχοι του που περιγράφουν μια ιστορία μέσα σ’ ένα πλοίο, και που είναι τόσο ακαταλαβίστικοι και ασαφείς όσο και η ίδια η ζωή, κι έτσι ο καθένας μπορεί να υποθέσει το δικό του νόημα ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ.
Όλα αυτά σας τα λέω για να καταλήξω οτι το κίνημα ‘lighter (αντί whiter) shades of pale’ έχει κατακλύσει και το interior design και δικαίως αν με ρωτάτε, γιατί τα παστέλ χρώματα καλύπτουν εξίσου τους χρωματιστούς ανθρώπους, όσους δηλαδή τους έλκει η πολυχρωμία, και τους πιο ασπρόμαυρους, καθώς τα παστέλ μπορούν να πάρουν και τη θέση του μαύρου ή του άσπρου, γιατί και δεν κουράζουν και πάνε με όλα. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όσα παστέλ θέλουμε, χωρίς να τα φοβόμαστε, και με τους πιο δημιουργικούς και απρόσμενους τρόπους.
Εδώ σας αφήνω φωτογραφίες για έμπνευση και τη διασκευή απο την Annie Lenox που το έχει κάνει άλλο τραγούδι, αλλα εξίσου ωραίο.
