Got The Blues

Και τι σημαίνει για σένα το ‘καλά’; με ρώτησε η ψυχολόγος, όταν ήμουν σε μαύρο χάλι και δε μ’ ευχαριστούσε τίποτα.
‘Να μπορώ να διαβάζω ένα βιβλίο στο σπίτι μου, απόλυτα ήρεμη, χωρίς να με ανησυχεί τίποτα πραγματικά’

Στην εποχή που δείχνουμε ότι είμαστε καλά για να μας δουν οι άλλοι, και ισχύουν ακόμα τα κλισέ του 1950 ‘πότε θα τακτοποιηθείς’, και γενικά όλη αυτή η πίεση ότι οι άνθρωποι πρέπει να ζουν μ’ εναν συγκεκριμένο τρόπο και στόχο, όλοι τον ίδιο, είναι καιρός να μιλήσουμε για την αλήθεια, για το ότι δεν είμαστε όλοι τόσο καλά, ‘τακτοποιημένοι’ και μη, όλες τις ώρες, κάποιοι δεν είναι και καθόλου καλά, τις περισσότερες ώρες, και για σένα που μπορεί να έχεις περάσει σκοτεινές περιόδους, που δε θέλεις να ξυπνήσεις/περπατήσεις/μιλήσεις με άνθρωπο, θα σου δώσω χρήσιμα tips. Και πριν ρωτήσεις ποια είμαι εγώ που θα σου δώσω χρήσιμα tips, είμαι αυτή που έχει περάσει ένα ολόκληρο καλοκαίρι στο μπαλκόνι κοιτώντας το κενό και κάνοντας υπολογισμούς αν το ύψος είναι αρκετά μεγάλο για να πέσει.
Συνήθως βολευόμαστε σε αυτό που είμαστε, γιατί μας φαίνεται πολύ τρομακτικό ν’ αλλάξουμε, ακόμα κι αν με την αλλαγή γίνουμε καλύτερα. Το δράμα μάς είναι πιο οικείο και μας δίνει δικαιολογία για να μην κάνουμε τίποτα. Να, λοιπόν, μερικά πράγματα που μπορείς να κάνεις στο σπίτι σου, αν νιώσεις την επιθυμία να κρεμαστείς.

Μικρά προτζεκτάκια και μικρά βήματα τη φορά
Αν είσαι χάλια, αποκλείεται μέσα σε μία μέρα ή σε μια βδομάδα να γίνεις καλά. Κάθε μέρα θα βάζεις έναν μικρό στόχο, κι αν μια μέρα δε μπορείς, θα το αφήνεις για την επόμενη. Σου αρέσει, ας πούμε, η φωτογραφία; Ξεκινάς προτζεκτ με θέμα φωτογραφία ‘μέχρι εκεί που αντέχω’ και βγαίνεις όποτε και όσο μπορείς στην πολυκατοικία ή στην πλατεία, και βγάζεις ό,τι σου τραβάει την προσοχή (μένεις πχ στο Περιστέρι, κάνεις πρότζεκτ ‘Peristeri street photography’)
Φτιάχνεις ημερολόγιο και καταγράφεις τι σκέφτεσαι και τι νιώθεις. Αν αναγκαστείς να τα γράψεις, θα τα δεις πιο καθαρά. Το εμπλουτίζεις, αν θες, με εικόνες από πράγματα που θα ήθελες να κάνεις στη ζωή σου. Θα έχεις στο τέλος ένα άλμπουμ με τη ζωή που ονειρεύεσαι. Κι αν την έχεις σε εικόνα, μπορείς πιο εύκολα να κινηθείς προς τα εκεί.
Βάφεις τοίχους και ντουλάπια στο σπίτι, αλλάζεις διακόσμηση, αλλάζεις έπιπλα, οργανώνεις τα πράγματα στο σπίτι σου σε κατηγορίες, για να νιώθεις ότι όλα είναι στη θέση τους. Δε θα σταματήσεις να είσαι λυπημένος, αλλά θα είσαι λυπημένος και οργανωτικός και με ωραίο χρώμα τοίχου.
Μπορεί να σου φαίνεται αστείο, αλλα οι μικροί καθημερινοί στόχοι είναι αυτοί που σε κάνουν να συνεχίζεις, όταν δεν είσαι καλά, και κάθε φορά που πετυχαίνεις κάποιον,πρέπει να νιώθεις περήφανος. Αυτό που σου συμβαίνει (απώλεια/χωρισμός/κατάθλιψη) δεν περνάει μόνο του, αλλά δυναμώνοντας άλλα κομμάτια που σου δίνουν χαρά, κάνει λίγο στην άκρη και σιγά-σιγά αποδυναμώνεται.

Το ένα πράγμα
Σίγουρα, ακόμα και σε μαύρα χάλια, θα υπάρχει έστω ένα πράγμα που σ΄ευχαριστεί. Εμένα, το εν λόγω καλοκαίρι, ήταν μόνο η τυρόπιτα κι ο καφές. Βρες το δικό σου και κάν’το κάθε μέρα χωρίς ενοχές. Όσο διάστημα κι αν κρατήσει η δύσκολη περίοδος, θα δίνεις όλη σου την προσοχή σ’ αυτό, ακόμα κι αν φαίνεται το πιο ασήμαντο πράγμα του κόσμου. Για σένα θα είναι σημαντικό.

Διάβασμα
Βαριέσαι τη λογοτεχνία και στην κατάσταση που είσαι δεν έχεις όρεξη να διαβάσεις ούτε αστερίξ; Δοκίμασε να διαβάσεις βιβλία που αφορούν στην κατάστασή σου. Ένα τέλειο βιβλίο είναι το ‘η τέχνη να τα γράφεις ολα στα @@ σου’, που σου εξηγεί πως οτιδήποτε κι αν κάνεις, είναι δική σου απόφαση, και σε βοηθά να καταλάβεις ότι εσύ κινείς τα νήματα, οπότε αν θέλεις να γίνεις καλά, ο κόσμος να χαλάσει, θα γίνεις. Ο Γιοσαφάτ επίσης έχει βιβλία που σου εξηγούν πως όλα ξεκινούν από την οικογένειά σου, όχι για να βρεις δικαιολογία, αλλά γιατί, αν βρεις τη βαθύτερη αιτία, θα μπορέσεις να τη χειριστείς. Θα δεις, ας πούμε, πιο καθαρά ότι δεν είναι ο γκόμενος που δε σε θέλει η αιτία που σέρνεσαι τόσο καιρό, αφήνοντας τη ζωή σου να περνάει, αλλά πολύ βαθύτερα πράγματα από την παιδική σου ηλικία. Αν π.χ. είχες μια ματαιωτική μητέρα (καλησπέρα), τότε δύσκολα θα μπορείς να βρεις χαρά σε οτιδήποτε κι έτσι θα πρέπει να προσπαθήσεις πολύ περισσότερο από τους άλλους ανθρώπους που έμαθαν τι είναι χαρά, χωρίς ενοχές, από τη γέννησή τους. Τον τρόπο που θα προσπαθήσεις, θα στον πει ένας ειδικός, όχι το ίντερνετ.

Φίλοι
Αν δεν έχεις όρεξη να δεις κανέναν, προσπάθησε να μιλάς όσο περισσότερο μπορείς με ανθρώπους που δε σε πιέζουν και μπορούν να καταλάβουν, ακόμα κι αν είναι μόνο ένας. Όσους λένε έλα μωρέ βγες και θα γίνεις καλύτερα ή σταμάτα να γκρινιάζεις, τους κρατάς μακριά και μιλάς μόνο μ΄εκείνους που σε κάνουν να γελάς και δε σου λένε έλα να με βρεις, αλλά έρχονται εκείνοι να σε βρουν εκεί που είσαι #διπλής. Αν έχεις έστω κι έναν, είσαι τυχερός.

Χόμπυ
Αν σου αρέσουν πράγματα που δε μπορείς να κάνεις, π.χ. λόγω χρημάτων ή απόστασης, τώρα δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, γιατί το youtube είναι η χαρά του ανθρώπου κλεισμένου σε σπίτι, καθώς έχει tutorials για οποιοδήποτε χόμπυ ή ασχολία και μπορείς να μάθεις τα πάντα, όπως και όποτε θέλεις. Σ’αρεσει ο αφρικανικός χορός; Βάλε βίντεοζ και χόρευε μόνος σου σα να μη σε βλέπει κανεις (που δε σε βλέπει), θες να μάθεις μοντάζ και να φτιάχνεις βιντεάκια ή να επεξεργάζεσαι φωτογραφίες; Βρες προγράμματα και ξεκίνα μάθημα.
Με λίγα λόγια, κάνεις τη λύπη σου αφορμή για δημιουργία, καθώς οι μεγαλύτερες δημιουργίες ή αποφάσεις ξεκίνησαν σε περιόδους απελπισίας.
Σιγά μην είχα ξεκινήσει το βιβλίο ‘think pig’ αν δεν ήμουν σε απελπισία.

Επειδή σίγουρα κάποιος θα σκεφτεί τι λες μωρε βλαμμένη αν ημουν σε θέση να χορεύω αφρικάνικους χορούς θα ήμουν χάλια; να πω για να μην τρελαθούμε (sic) οτι ολα τα παραπάνω προυποθέτουν οτι έχεις ζητήσει τη βοήθεια κάποιου ειδικού, δε θα σου λύσει τώρα τα προβλήματα ενα σαιτ που καλά καλά δεν έχει λύσει τα δικά του.