STELLA SEREFOGLOU – DIRECTOR
Η Στέλλα περνάει αρκετό χρόνο φροντίζοντας το σπίτι της ενώ μια φωνή της λέει να μην το κάνει. Αγαπάει ιδιαίτερα τα φυτά στο μπαλκόνι με τα οποία η σχέση τους έχει προχωρήσει αρκετά. Αν έπρεπε να διαλέξει ποια αγαπάει περισσότερο θα έλεγε τη λεμονιά, γιατί την αγοράσε όταν γεννήθηκε η κόρη της, τη δαφνη, που αγόρασε όταν γεννήθηκε ο γιος της, τα μυρωδικά της που χρησιμοποιεί αρκετά οταν μαγειρεύει και τη διζυγοθηκη γιατί εκτός οτι ειναι πανέμορφη της αρέσει το όνομα της και γιατί δεν ήξερε οτι υπάρχει τέτοιο φυτό.
Το σπίτι της ειναι γνωστό για τις συγκεντρώσεις του, ακόμη και τα παιδικά πάρτι καταλήγουν όχι και τόσο παιδικά, της αρέσει που περνάει ένας φίλος για ένα “γρήγορο γεια” και καταλήγουν στις δυο το πρωί δέκα άνθρωποι να βλέπουν σκηνές από ταινίες του Mel Brooks και του Jerry Lewis.
Το σπίτι της ειναι ένα μουσικό σπίτι. Αν δεν παίζει κάποιος μουσική τότε σίγουρα ακούγεται μουσική από τα ηχεία. Τα παιδια έχουν εκπαιδευτεί να κοιμούνται ενώ η μουσική παιζει δυνατά.
Από όλες τις δουλειές του σπιτιού της αρέσει περισσότερο η μαγειρική ενώ σιχαίνεται το άπλωμα των ρούχων κ ας νομίζουν όλοι οτι το αγαπάει (βλ. Ιστορίες ταράτσας fb).
Στο σπίτι της υπάρχουν αρκετά πράγματα που έχει βρει στα σκουπίδια, που εχει αγοράσει από τα παλιατζίδικα ή που κουβαλάει από την παιδική της ηλικία.
Κάποια στιγμή θα ήθελε να τα χαρίσει όλα και να φτιάξει ενα σπίτι με τα απολύτως απαραίτητα, γιαπωνεζικης αισθητικής. Είναι βέβαιη όμως πως δεν θα το κάνει ποτέ.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΩΡΟ
ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΩΡΑ
ΕΝΑ ΤΕΛΕΙΟ ΤΑΞΙΔΙ
