Η Alex, creative director, μένει σ’ ένα loft στο Soho, κι εγώ μη δω loft ε, ΜΗ ΔΩ LOFT.
Όσο μεγαλώνεις, λέει η Alex, ασχολείσαι περισσότερο με αντικείμενα όπως μια τοστιέρα, κι ενώ στη δεκαετία των 20 την απασχολούσε περισσότερο πώς θ’ αγοράσει μια ωραία τσάντα, τώρα την απασχολεί πιο πολύ που θα βρει έναν καλό κάδο απορριμάτων. Αυτό μπορώ να το επιβεβαιώσω κι εγώ, που θα μπορούσα ν’ αγοράσω κούνια μωρού μόνο και μόνο επειδή τη βρίσκω κομψή, χωρίς να έχω μωρό. Αυτό βέβαια, δεν έχει τόσο σχέση με την ηλικία, αλλά βρήκα ευκαιρία να το αναφέρω, αφού, όπως διάβασα πρόσφατα, η μανία κατανάλωσης θεωρείται διανοητική διαταραχή, λες και δε μας έφταναν οι υπόλοιπες διαταραχές, και συνδέεται, μάλιστα, με φτωχή καλλιέργεια της ψυχής, που θεωρούσα κιόλας ότι την έχω καλλιεργήσει, αλλά θα τ’ αναπτύξω σε άλλο κείμενο ολ’ αυτά, γιατί το θέμα μας τώρα είναι το loft της Alex. Πολυτέλεια για εκείνη, λοιπόν, είναι ο ήλιος και ο μεγάλος χώρος και δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο, και να συμπληρώσω επίσης και το χρόνο ως τη μεγαλύτερη πολυτέλεια απ’ όλες, γιατί τον ήλιο και τους μεγάλους χώρους, αν δεν τους χαίρεσαι ξεκουραστος, τι να τους κάνεις.
Επίσης κάτι πολύ σημαντικό που έχει ο μεγάλος χώρος, λέει η Alex, που είναι μητέρα δύο παιδιών, είναι ότι μπορείς πιο εύκολα να κρύβεις τα παιχνίδια τους, που, αν ανησυχείτε, ΚΑΙ απ’ αυτά έχω.
