Αν υπάρχουν χρονιές που κάνουν ερωτήσεις και χρονιές που απαντάνε (κάπου το χω διαβάσει, σιγά μην το σκεφτόμουν μόνη μου), το 20 μου απάντησε σε όλα, ακόμα και σ’ εκείνα που απέφευγα γιατί δεν ήμουν έτοιμη. Δε ρώτησε τίποτα, αντίθετα έδωσε τις πιο ειλικρινείς απαντήσεις, τις πιο καθαρές, τις πιο σκληρές. Είπε πάρτα όλα όπως είναι μωρή βλαμμένη κι ακόμα και όσα σου φαίνονται δυσάρεστα, θα αποδειχτούν στην πορεία ευχάριστα. Όπως κάθε ξεκαθάρισμα και κάθε ξεσκαρτάρισμα. Και έτσι ήταν. Ό,τι χρειάζεσαι κράτα το κι ό,τι δεν άξιζε άστο να φύγει. Αρκεί να το έχεις επιλέξει εσύ. Γιατί δεν τυχαίνει τίποτα χωρίς να το έχεις επιλέξει εσύ, το ξέρεις έτσι; Αν μια χρονιά είσαι λίγο πιο μπροστά από την προηγούμενη, τότε ήταν μια καλή χρονιά.
Αυτή η φωτογραφία είναι από την τελευταία της χρονιάς φωτογράφιση για το spitishoot, και είμαι αγκαλιά με σκύλους και γάτες, έτσι όπως θα θελα να μαι και όλη τη ζωή, με αγάπη και χαρά για όσα όσα πρόκειται να ρθουν. Κι έναν βολικό καναπέ. Μην ξεχνάμε ποτέ το βολικό καναπέ.
