Αν θα μπορούσα να πω ότι έχω μία αίσθηση πολύ δυνατή, αυτή θα ήταν η όσφρηση, γι’ αυτό και όλη μου σχεδόν η ζωή είναι συνδεδεμένη με μυρωδιές. Έψαξα, λοιπόν, κι έμαθα ότι ενώ μυρίζουμε απο τη μύτη, επεξεργαζόμαστε τις οσμές στον εγκέφαλο κι έτσι η όσφρηση είναι η αίσθηση που συνδέεται άμεσα με τη μνήμη. Οι μυρωδιές, λέει, ενεργοποιούν τις συναισθηματικές μνήμες περισσότερο απ ό,τι το κάνουν οι εικόνες.
Η καραντίνα, περίοδος πολύ πρόσφατη που μπορούμε να την πούμε σημείο αναφοράς για τη μνήμη μας από δω και πέρα, συνδέθηκε για μένα μ’ ένα αντισηπτικό, που όποτε το μυρίζω μεταφέρομαι στη βόλτα με το ποδήλατο στη γειτονιά τις μέρες εκείνες, και στην αγωνία να πλύνω καλά τα χέρια μου και το κινητό μου μόλις γυρίζω στο σπίτι.
Αν έφτιαχνα ένα ημερολόγιο οσμών, σ’ αυτό θα υπήρχαν:
Ο πρώτος μου έρωτας.
Ο μεγάλος μου έρωτας.
Η υγρασία στο λιμάνι ένα βράδυ στο νησί.
Το ντουλάπι με μπουκάλια λικέρ της γιαγιάς μου.
Το σαπούνι στο μπάνιο της.
Το τσιμέντο όταν βρεχόταν το μπαλκόνι
Το cif στην κουζίνα της γιαγιάς μου στις διακοπές.
Ο λουλουδένιος μουσαμάς που έστρωνε το μεσημέρι για να φάμε.
Το κρεμμύδι με ντομάτα στη χωριάτικη.
Η καρύδα στο αντιηλιακό ένα πρωί.
Το γκαζόν που κούρευε ο θείος μου το πρωί τα καλοκαίρια.
Η τυρόπιτα απ’ το φούρνο το ξημέρωμα στον αέρα ενώ κολυμπάω στο νερό.
Η θάλασσα τη νύχτα.
Το απορρυπαντικό στο λευκό σεντόνι ένα μεσημέρι καλοκαιριού.
