Ολοι εμείς που εχουμε μεγαλώσει με το Μπέβερλι, θα θυμόμαστε το μπιτς χάουζ της Κέλλυ που πάντα ονειρευόμουνα να μείνω και το πρωί ειναι λουσμένο στο φως και το βράδυ βλέπεις το φεγγάρι και ακούς το κύμα- στο μπαλκόνι μαζί με τον Ντίλαν που έχει έρθει χωρίς να τον περιμένεις γιατί ετσι ειναι ο Ντίλαν απρόβλεπτος ΑΧ.
Το μόνο αρνητικό αν μένεις κοντά σ ελληνική πλαζ ειναι οτι ακους πολλή ρακέτα και καμια φορά αιφνιδιαστικές ανακοινωσεις απ το μεγάφωνο οπως ‘ο μικρός Σπύρος να έρθει στην είσοδο γιατι τον ψάχνουν οι γονείς του’. Και οσο γαϊδούρι κι αν εισαι, μια ανησυχία σε πιάνει αν τους βρήκε ή αν περιφέρεται στην πλαζ κλαίγοντας μ ενα κουβαδάκι.
