‘΄Ενας ζεν σύντροφος, ένα τρελό ημίαιμο Μπουρίτο, μια πριμαντόνα κοιλιόδουλη μπιντμπουλίνα που ακούει στο όνομα Σούκι αλλά και Μαμασίτα και Μανιτσάκι, παρέα με έναν ημιαδέσποτο γάτο ονόματι Απέλια και μερικές ακόμα αδέσποτες γάτες που ταΐζω 45 φορές την ημέρα αρκούν για να πω ότι έχουμε φτιάξει το ιδανικό σπίτι. Πιστεύω ότι οι χώροι μας εξελίσσονται πάρεα με έμας, γι αυτό και συχνά αλλάζω την διακόσμηση του σπιτιού, οι φωτογραφίες όμως δεν λείπουν ποτέ. Θέλω να μου θυμίζουν τις μικρές εκείνες στιγμές που μπορεί η μνήμη να σβήσει.
Τα τελευταία 3 χρόνια δεν έχω ξεστολίσει το Χριστουγεννιάτικο δεντρό γιατί δεν μπορώ να αποφασίσω τι να βάλω στην θέση του. Η πραγματικότητα είναι οτι ο Μπάτμαν που κάθεται στην κορυφή του αρνείται να μπει στην κούτα.
Η αγαπημένη μου συνήθεια είναι κάθε πρωί να κάνω αγκαλιές με τον Μπουρίτο και την Σούκι, να τους λέω πόσο όμορφα είναι και να προσπαθώ να τα πείσω να βάλουμε τον Απέλια σπίτι. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν το έχω καταφέρει ακόμα. ‘
