Αν στα νιάτα μας όλοι θέλαμε να είμαστε κάποιος άλλος, εγώ ήθελα να είμαι η Λιβ Τάιλερ. Την έχω πάντα στο μυαλό μου να τρέχει στο ανοιχτό αυτοκίνητο που οδηγεί η Αλίσια Σίλβερστοουν αφού το έχουν σκάσει απο το σχολείο και δεν τους νοιάζει τίποτα γιατί έχουν τη νεότητα τους και την ομορφιά τους κι αυτά φαίνεται ν’ αρκούν (τουλάχιστον στο βιντεο κλιπ του ‘crazy’ των Aerosmith). Ήταν για μένα το πιο κουλ πρόσωπο που μπορείς να είσαι, δηλαδή τι άλλο να έχεις πέρα απο πανέμορφο πρόσωπο, μπαμπά τον Aerosmith (που αγνοοουσε μέχρι δεκα χρονών οτι είναι ο πραγματικός της μπαμπάς) και ρόλους σε ταινίες και βιντεοκλιπς;
Με δισταγμό ξεκινάω να βλέπω το σπίτι όποιου συμπαθώ, φοβάμαι μήπως δε μου αρέσει και μου γκρεμίσει όλη την εικόνα που έχω για εκείνον,παρ’ ολ’ αυτά με το σπίτι της Λιβ ενιωσα ανακούφιση, γιατί αν κι έχει μερικά στοιχεία κλασικά με βαριές κουρτίνες και επιρροή στυλίστα (πράγματα δηλαδή που έχουν σχεδόν όλα τα σπίτια πλουσίων και διασήμων), βρίσκεις και κάποιες γωνιές πιο φαν, που ταιριάζουν μ’ ενα κορίτσι που στα νιάτα του χόρευε rock and roll σε παραλίες ή έμπαινε μόνο του σε τρένο με all star και γουόκμαν προς άγνωστο προορισμό.
Το σπίτι της είναι τριώροφο, βρίσκεται στο west village της Νέας Υόρκης και πριν λίγα χρόνια αποφάσισε να το ανακαινίσει πλήρως, διατηρώντας όμως το χαρακτήρα του κτίσματος. Θα ξεκινήσω απο το υπόγειο που δεν υπήρχε σε καμία φωτογραφία και αναγκάστηκα να το κάνω πριντ σκριν απ το βιντεο για να δείτε οτι έχει λευκό και κόκκινο τετράγωνο πλακάκι απο πάνω μέχρι κάτω ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ, και το ίδιο και το μπάνιο που είναι δίπλα. Και εκεί έβαλε δύο μεταλλικά πλυντήρια, σα να ήθελε να στήσει ένα σκηνικό για ταινία του Ντειβιντ Λιντς ή σα να έχει σκοπό να φέρει κι ενα juke box ξερωγω και να καλεί φίλους να χορεψουν δίπλα στο στεγνωτήριο. Στην πραγματικότητα, λέει, επηρεάστηκε απο τον Julian Schnabel, φίλο της και καλλιτέχνη, που στο σπίτι του έχει πολλά τέτοια πλακάκια.
Στο φεγγίτη του σπιτιού έβαλε ροζ τζάμι και όλοι τη θεωρούσαν τρελή, μέχρι να μας δείξει το απαλό ροζ φως που πέφτει έξω απο το υπνοδωμάτιο και να την αγαπήσω ακόμα πιο πολύ. Το σπίτι της έχει εσωτερική αυλή, με μία τεράστια μανόλια που φτάνει μέχρι το σπίτι του γείτονα, στο διάδρομο δίπλα στην κουζίνα έχει τηλέφωνο σταθερής τηλεφωνίας ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ, οπως είχαν πολλές συμμαθήτριες μου στα 80’s καθώς και η οικογένεια Γουόλς στο Μπέβερλι, με καλώδιο ένα ατέλειωτο κουβάρι που μπλεκόταν στο σώμα τους, δεν εγκαταλείπει λέει ποτέ το σταθερό τηλέφωνο, η αγαπημένη της γωνιά είναι το ολόλευκο μπάνιο που χαλαρώνει και απ’ το παράθυρο βλέπει τα κλαδιά της μανόλιας, και κάπως έτσι θα τη φωτογράφιζα, σ’ ενα λευκό μπάνιο με κλαδιά μανόλιας.
Μ’αρέσει που η Λιβ μεγαλώνει τόσο ωραία, σα να μεγαλώνω κι εγώ μαζί νιώθω, και χαζεύοντας σπίτια διασήμων που στην πλειοψηφία τους μου φαίνονται νεόπλουτα, ψυχρά και βλαχούτσικα, η Λιβ μου επιβεβαιώνει οτι παραμένει κουλ, όσο και τότε που γελούσε κάτω απ τον ήλιο σ’ ένα αυτοκίνητο που τρέχει και ξεβρακωνόταν στις λίμνες.
