“Τα σπίτια – όπως και η ζωή – διαμορφώνονται όπως τα κάστρα από άμμο. Κολλάνε οι κόκκοι μεταξύ τους με το νερό που κυλάει και βγαίνει το αποτέλεσμα. Δεν μου αρέσει η τελειότητα σε κανέναν τομέα, θέλω στο σπίτι να υπάρχει ζωή, να μην είναι όλα τακτοποιημενα, να υπάρχουν πράγματα που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, να μην υπάρχει ειδική θέση για την οδοντόπαστα. Παρόλα αυτά κάθε φορά που μπαίνει κάποιος στο σπίτι με παπούτσια μετά σφουγγαριζω – αλλά οκ όλοι έχουμε δικαίωμα στις εμμονές. Δεν έχω αγαπημένα αντικείμενα, ακόμα και στις κούπες αλλάζω θέση στο ντουλάπι για να μην παίρνω συνέχεια την ίδια. Δεν μου αρέσουν καθόλου τα κεριά και οι καθρέφτες. Μου αρέσουν τα ανοιχτά παράθυρα, τα λυτά μπαλκόνια χωρίς στολισμούς και χωρίς μεγάλα φυτά που σε κρύβουν. Τις λίγες ώρες που είμαι στο σπίτι δεν κάνω τίποτα σημαντικό. Συνήθως βλέπω βιντεακια από καλλιτεχνικό πατινάζ και όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ ακούω το love of my life των queen. Θα ήθελα κάποιο βράδυ να βάλω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και να ακούσω τζαζ κοιτώντας έξω από το παράθυρο. Είναι στα πλάνα μου. Πιστεύω ότι τα πάντα στη ζωή γίνονται τυχαία και χωρίς λόγο και όταν μεγαλώσω θα δουλεύω σε τσίρκο και θα μένω στο Silver Lake του Λος Άντζελες”
